فلسطین

روز زمین؛ مبارزه‌ای مستمر برای بقاء زعتر و زیتون

حسین اکبرزاده

صبحگاه 30 مارس 1976 خانواده شواهنه گرد هم نشسته بودند که ناگهان صدای تیراندازی، سکوت روستای سخنین را شکست. خانواده شواهنه نگران خالد پسر 9 ساله شان بودند که برای بازی با دوستانش به بیرون از خانه رفته بود. از آنجا که صهیونیست ها حکومت نظامی و منع عبور و مرور اعلام کرده بودند، پدر خانواده با خودش فکر کرد که اگر دخترش خدیجه را برای آوردن خالد به بیرون از خانه بفرستد، بهتر است؛ چون احتمالا صهیونیست ها با زنان کاری ندارند! پس از آنکه خدیجه از خانه خارج شد، هنوز چند قدم برنداشته بود که دسته ای از نیروهای ارتش اسرائیل را دید که وارد کوچه آنها می شوند. خدیجه از ترس به سمت خانه برگشت اما گلوله سربازان اسرائیلی پشت او را شکافت و هرگز به خانه نرسید. اما خدیجه 23 ساله تنها یکی از 6 شهیدی است که آن روز توسط سربازان اسرائیلی به خاک افتادند.

نه زمین، نه حق حیات و نه اعتراض!

شروع این قصه به زمستان 1976 برمی‌گردد؛ هنگامی که دولت رژیم صهیونیستی حکم مصادره حدود 21 هزار دونم (هر دونم معادل 1000 متر مربع) از اراضی روستاهای عرابه، سخنین، دیرحنا، عرب السواعد و مناطق دیگری از الجلیل و مثلث و نقب را صادر کرد. در واقع غایت این پروژه ساخت مجتمعات مسکونی یهودی و بطور کلی یهودی‌سازی کامل منطقه بود، حال آنکه دولت رژیم آن را «پروژه پیشرفت الجلیل» می نامید. پس از آن، کمیته دفاع از سرزمین فلسطین، تشکیل جلسه داده و با صدور بیانیه‌ای، روز سی‌ام مارس را، روز زمین(یوم الارض) و اعتصاب عمومی در همه مناطق 48 اعلام کرد.

در بخشی از این بیانیه آمده است: برای رویارویی با خطری که در نتیجه تصمیم اخیر دولت {اسرائیل} بر اراضی شما سایه افکنده است و همچنین برای ابراز مخالفت خود با این سیاستِ سرشار از نژادپرستی و اجحاف در حق مردم عرب، کمیته ملی پیگیری دفاع از اراضی، روز 30 مارس را روز زمین اعلام می‌کند و آن روز، روزِ اعتراض و اعتصاب عمومی همه شهروندان عرب در اراضی اشغالی خواهد بود.

دولت اسرائیل نیز برای مقابله با اعتراضات، عبور و مرور در روستاهای سخنین، عرابه، دیرحنا، طرعان، طمره و کابول را از ساعت 5 بعدازظهر روز 29 مارس ممنوع اعلام کرد. همچنین همه تظاهرات‌ها را غیرقانونی خواند و تحریک‌کنندگان را به تیراندازی تهدید کرد. باوجود همه این تهدیدها، ساکنین اراضی 48 از الجلیل در شمال تا نقب در جنوب، دست به اعتصاب زدند و راهپیمایی های گسترده ای را در اعلان محکومیت و عدم پذیرش مصادره اراضی خود انجام دادند. پاسخ ارتش رژیم برای شکستن اعتصاب، سخت و خونین بود؛ نیروهای ارتش با حمایت تانک ها و خودروهای زرهی وارد شهرها و روستاها شدند و بی هدف شروع به تیراندازی کردند. ده ها نفر مجروح شده و 6 نفر نیز به شهادت رسیدند. پس از آن دولت اسرائیل طی جلسه ای 4 ساعته تصمیم گرفتند تعداد نیروهای پلیس در روستاها و شهرها را افزایش داده تا توان مقابله‌شان با هرگونه اعتصاب یا تظاهرات دیگری افزایش یابد. همچنین اتحادیه کارگران اسرائیلی(هستدورت) به کارگران عرب هشدار دادند که در صورت شرکت هرگونه اعتصاب یا اعتراضی، با عکس العمل های تنبیهی جدی مواجه خواهند شد.

یوم الارض، هر روز در جریان است…

اسرائیل از 1948 تاکنون به انحاء مختلف با تخریب منازل، غصب برنامه ریزی شده اراضی، مهاجرت اجباری فلسطینیان، یهودی سازی ابنیه تاریخی فلسطینی و برپایی شهرک های یهودی سعی بر نابودی هویت فلسطینیان داشته است. فقط در سال گذشته چیزی حدود 35 شهرک یهودی- که مساحتی به وسعت 1280 دونم را دربرمی گیرد – بنا شد و این در حالی است که از ابتدای امسال تاکنون(حدود 3 ماه)  نیز، دو شهرک ساخته شده است. در طول تنها دو ماه از سال 2021 نیز، رژیم صهیونیستی 187 ساختمان را در جای جای کرانه باختری و قدس شرقی تخریب کرد که این امر سبب بی خانمانی 226 نفر و آسیب به حیات 3000 شهروند دیگر و امکان دسترسی ایشان به خدمات شد.

داده ها و آمارهای رسمی نشان می دهد اسرائیل از سال 1967 تاکنون، 2 میلیون و 380 هزار دونم از اراضی فلسطین را تحت تصرف خود درآورده و در تلاش است تا تعداد شهرک های یهودی در کرانه باختری و مناطق «ج» را تا سال  2030 به یک میلیون شهرک افزایش دهد. بدین ترتیب مناطق فلسطینی تنها جزایری دورافتاده از هم خواهند بود که در نتیجه آن، آرزوی برپایی دولت فلسطین هرگز محقق نخواهد شد.

داده های فوق الذکر نشان می دهد که مبارزه برای حفظ سرزمین هر روزه در فلسطین جریان دارد و 30 مارس 1976 پایان آن نبوده است؛ می توان گفت هر روز در فلسطین به مثابه یوم الارض است. آنچه باعث می شود روز زمین را به عنوان رخدادی استثنائی و نقطه عطفی در تاریخ مبارزات فلسطین به شمار بیاوریم، آن است که اول بار بود که بعد از سال 1948، مردمی که اصطلاحا عرب اسرائیلی یا اعراب 48 نامیده می شوند، علیه رژیم صهیونیستی به‌پاخاستند. علی‌رغم گذشت 46 سال از این حادثه، فلسطینیان اراضی 48 که امروزه جمعیتشان به چیزی حدود 1 میلیون نفر می رسد و همچنین سایر فلسطینیان در جای جای این سرزمین، برای بزرگداشت این روز ذره‌ای کوتاهی نمی کنند و آن را از بارزترین روزهای مبارزاتی خود به شمار می آورند. بسیاری معتقدند روز زمین (یوم الارض) نقش ویژه ای را در یکپارچه‌سازی و وحدت گروه‌های فلسطینی داخل اراضی 48 ایفا کرد و بزرگداشت هرساله آن، یادآور لزوم وحدت در مبارزه علیه دشمن صهیونیست است.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا