حماس دنبال ماجراجویی و نجات نتانیاهو یا تضعیف بازدارندگی تل آویو ؟

محسن فائضی 

مقاومت یا کمک به نتانیاهو؟
شلیک چند راکت از خاک لبنان به شمال اسرائیل از طرف حماس نامش مقاومت نیست؛ اقدامی در جهت نجات کابینه نژادپرست و افراطی بنیامین نتانیاهو از مهلکه است!
تاریخ فلسطین نشان می‌دهد که این ترقه‌بازی‌های کم‌اثر کمکی به رفع اشغال و یا کاهش درد و رنج مردم فلسطین نمی‌کند و عمدتاً مورد بهره‌برداری خشن‌ترین جناح اسرائیلی برای خنثی‌سازی فشار‌های داخلی و خارجی علیه آن‌ها قرار می‌گیرد.
متأسفانه گروه‌های سیاسی مبارزه‌جو معمولاً با انگیزه نجات مردم و فدا کردن خویش در این جهت، ظهور می‌کنند اما با گذشت زمان، موقعیتِ خودشان بر منافع مردم و سرزمین‌شان اولویت پیدا می‌کند و عملاً به زیان ملت خود به ماجراجویی‌های پرهزینه و بی‌فایده و فاقد هرنوع استراتژیِ معطوف به هدفِ مشخص و قابل دستیابی، دست می‌زنند! حماس هم بدبختانه به چنین سرنوشتی دچار شده است!

متن بالا از جناب زید آبادی است که می‌توان‌ ایشان را یکی از افراد آشنا بر موضوع رژیم صهیونیستی و مسأله فلسطین دانست و نگارنده علی رغم تفاوت دیدگاه در مواضع سیاسی داخلی و راه حل مساله فلسطین با‌ ایشان، اما از تحلیل‌های ایشان نکاتی را آموخته است.
اما داستان از چه قرار بود؟ آیا حماس دنبال ماجراجویی است؟ و حملات اخیر به سود نتانیاهو؟
برای پاسخ کمی به عقب نگاه کنیم: دو ماه اخیر برای صهیونیست‌ها پر از تحولات مختلف و کم نظیر بود؛ از اعتراضات گسترده و سراسری در مخالفت با طرح اصلاحات قضایی نتانیاهو گرفته تا تلخ شدن ایام عید پسح.
اتفاقات هفته دوم و سوم رمضان ۱۴۴۴ برای صهیونیست‌ها فراموش نشدنی است. اتفاقاتی که علی رغم کوتاه بودنش، مانند سیف القدس معادلات جدیدی را برای تل آویو رقم زده است.

با آغاز ایام عید پسح از‌ آوریل ماه و تعرضات‌ یهودیان تندرو با همراهی و حمایت برخی از وزرای کابینه نتانیاهو به مسجدالاقصی، در ۶‌آوریل مقاومت فلسطین(حماس) از جنوب لبنان اقدام به شلیک بیش از ۳۰ موشک به سوی سرزمین‌های اشغالی کرد.

ارتش اسرائیل و کابینه امنیتی این رژیم با مدیریت نتانیاهو پس از جلسات چند ساعته در نهایت تصمیم گرفت در ساعت ۶ بامداد ۷‌آوریل ۶ موشک به زمین‌های زراعی موز شلیک کند. واکنشی که در میان اعضای کابینه نتانیاهو هم به تمسخر گرفته شد.

 اما دقیقاً چه اتفاقی افتاد؟

تیم امنیتی رژیم صهیونیستی از ابتدا با توجه به شیوه حمله و راکت‌های استفاده شده به این درک رسیده بود که حملات مستقیم از سوی حزب الله نیست و لذا در شیوه پاسخ دهی بسیار مردد عمل کرد. تل آویو حملاتی را هم به غزه به عنوان پاسخ انجام داد. حملاتی که بسیار نرم و با حداقل سطح تنش بود به گونه‌ای که تنها ۶ زخمی برجا گذاشت و با حجم حملات پیشین ارتش صهیونیستی قابل مقایسه نبود. بی‌نتیحه بودن و ر‌ها شدن ناگهانی حملات، زمانی بیشتر به چشم می‌آید که ارتش برای اقناع افکار عمومی در مقابل به صدا در آمدن آژیر‌های خطر و باز شدن پناهگاه‌ها در شمال و جنوب، طی بیاینه‌ای از آغاز یک عملیات جدید با عنوان “دست نیرومند” خبر داده بود.
در حالی که لاپید نخست وزیر سابق و مخالف نتانیاهو در سخنانی تأکید کرده بود که اکنون باید سنجیده واکنش نشان دهیم و پاسخ سخت‌تر را به زمانی دیگر موکول کنیم. در همین حال و هوا روزنامه هاآرتص این گونه تیتر می‌زند: نتانیاهو در صدمین روزی که قدرت در دست دارد، اسرائیل را به سمت تشدید تنش خطرناک سوق داده است؛

هاشم صفی الدین رئیس شورای اجرایی حزب الله لبنان نیز در سخنانی رسمی اعلام کرد: “تلاش صهیونیست‌ها برای هدف قرار دادن مسجد الاقصی منطقه را به آتش خواهد کشید. صهیونیست‌ها بدانند که مسجد الاقصی تنها نیست و صد‌ها میلیون مسلمان آماده هستند برای دفاع از آن جان خود را تقدیم کنند”

سخنان نفر دوم حزب الله لبنان، صهیونیست‌ها را بیش از قبل دچار سردرگمی و ابهام در تصمیم‌گیری کرد. زیرا آن‌ها به خوبی میدانستند این حملات بدون همراهی حزب الله ممکن نیست و این اتفاق جدید باید در اولین رویدادش پاسخ داده شود در غیر این صورت زمان برای صهیونیست‌ها از دست می‌رفت.

نتانیاهو پس از پایان جلسه کابینه امنیتی ضمن تهدیدات فراوان اعلام کرد: اختلافات داخلی نمی‌تواند مانع پاسخ ما به دشمنان شود. با این سخنان همه منتظر پاسخ جدی به لبنان بودند. اما پس از چند ساعت تنها چند موشک به مزرعه‌ای در جنوب لبنان شلیک شد، بدون هیچ کشته یا زخمی!

دلیل این واکنش ضعیف را میتوان در سخنان عاموس یادلین رئیس اسبق شعبه اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی یافت: “این بزرگ‌ترین حمله موشکی به اسرائیل از سال 2006 بود، اما تا این لحظه نیازی به ورود به جنگی ناخواسته نمی‌بینیم، دانی دنون و ایتمار بن غفیر که بر پاسخ سخت و محکم اصرار می‌ورزند هیچ مهارت و تجربه‌ای ندارند، آن‌ها نمی‌دانند با چه شرایطی مواجه خواهیم بود و جنگ به چه معناست، بهتر است یک لحظه ببینند سال 2006 که افراد بی‌تجربه ما را وارد جنگ کردند و اصلا معنی جنگ را نمی‌دانستند، چه اتفاقی افتاد”.

هم چنین «زهاوا گلئون» رهبر حزب میرتس هم در سخنانی اتهام را به داخل گرفت: “کسی که به اراذل و اوباشی مثل بن غفیر اجازه داده به پلیس دستور بکارگیری خشونت و سرکوبگری در مسجد الاقصی را بدهد و جهان اسلام را در ماه رمضان ملتهب کند، مسئول تنش و ناامنی در مرزهای شمالی و جنوبی است.”

و درست یک روز بعد از عدم واکنش محکم نتانیاهو در غزه و لبنان، تظاهرات علیه نتانیاهو طبق برنامه آغاز شد؛ آن هم با اضافه شدن از دست دادن بازدارندگی به مجموعه انتقادات به نتانیاهو. اسموتریچ از اعضای تندروی کابینه و وزیر دارایی رژیم صهیونیستی در انتقاد به نتانیاهو گفت :”کابینه نتانیاهو در توانایی برقراری و حفظ بازدارندگی در برابر گروه‌های مقاومت فلسطینی و حزب الله لبنان عملکرد ضعیفی داشته است. تلاش می‌کنم تا وفاداری‌ام را به کابینه نتانیاهو حفظ کنم، اما عملکرد وضعیت امنیتی ما اکنون غیرقابل دفاع است.”

هم چنین آویگدور لیبرمن، عضو کنست و وزیر  جنگ سابق و از لیدر های اعتراضات هفته‌های اخیر تاکید کرد: “پاسخ اسرائیل یک شوخی خنده‌دار بود و بازدارندگی در قبال نصرالله کاملاً از بین رفت.” هم چنین پایگاه خبری عبری زبان واللا به نقل از این مسئول امنیتی اسرائیلی بیان کرد که اگر تاکنون نسبت به فروپاشی توان بازدارندگی رژیم صهیونیستی نگرانی داشتیم، طی دو روز گذشته به طور قطع ثابت شد که دیگر بازدارندگی وجود ندارد. این مسئول اسرائیلی اظهار داشت که امنیت رژیم صهیونیستی زیر سوال رفته و این رژیم در حال پرداخت بهایی سنگین و دردناک است.

جمع بندی

عملکرد حماس در سال‌های اخیر بالاخص در نبرد 3 روزه سال قبل که جهاد اسلامی شهدای زیادی هم تقدیم کرد، نشان داده به هیچ وضع به دنبال ماجراجویی یا اقدامی که بار دیگر مردم غزه را زیر موشک باران و تشدید وضعیت ناگوار زندگی در این باریکه محاصره شده قرار دهد، نیست.

حملات رمضان 1444 حماس از لبنان و بلندی‌های جولان نه تنها ماجراجویی نبود، بلکه معادلات جدیدی را رقم زد که در آن “وحده الساحات” حول مسجدالاقصی با هماهنگی کامل حزب الله و استفاده از مناطق تحت کنترل او نمود بارز آن است. هفته سوم رمضان را شاید بتوان نخستین هفته در تاریخ مقاومت دانست که از لبنان و غزه به سوی صهیونیست‌ها موشک شلیک می‌شود و پاسخ صهیونیست‌ها، تلفات کمتری را به فلسطینی‌ها تحمیل می‌کند. انتشار دیدار سید حسن نصرالله و اسماعیل هنیه رهبران جریان های دشمن اسرائیل در شمال و جنوب سرزمین های اشغالی تکمیل کننده شکست اسرائیل در بازدارندگی بود. نتانیاهو نه برنده بلکه بازنده محض لقب گرفت.