مسجد امام حسین(ع) قاهره؛ مرکز جشنهای رمضانی مصر

مصطفی فتحی – رصیف ۲۲
رسیدن به مسجد الحسین یا به قول مصریها «سیدنا الحسین» به آسانی ممکن است. کافی است به میدان معروف عتبه در قاهره بروید؛ آنجا با ماشینهای زیادی روبرو میشوید که رانندگانشان با صدای بلند فریاد میزنند «الحسین، الحسین» و این ماشینها با چند جنیه(واحد پول مصر) شما را به جایی میبرند که خیلیها آن را از برکات پیامبر(ص) میدانند.
به مسجد رسیدید؟ خوش آمدید به مسجدی که مصریها به عشق آن مسجد و عشق نام صاحب آن مسجد که به او «سید شباب اهل جنه» میگویند، در آن جمع میشوند.
این جا در روزهای ماه رمضان حال و هوای دیگری دارد. فانوس فروشان در همه جا پخش شده اند و تزئینات آویزان، دیدن آسمان را دشوار می کند. فانوسها تمام خیابانهای اطراف مسجد را پوشاندهاند و رستورانهای اطراف منوی غذایی خود را برای پذیرایی از روزه داران با خوشمزهترین غذاها در افطار و سحر آماده میکنند.
برکت درب سبز
بنای مسجد الحسین(ع) در ایام فاطمی و در سال ۵۴۹ هجری قمری منطبق با سال ۱۱۵۴ میلادی ساخته شد. این مسجد شامل سه در است که مشرف به معروفترین خیابان فاطمیها در قاهره یعنی خیابان خان الخلیلی است. اما این مسجد در دیگری نیز دارد که به آن باب الاخضر(درب سبزرنگ) میگویند که بسیاری از مصریها قائل به برکتی خاص برای آن هستند. حاج رجب، مشهورترین فروشنده تسبیح بازار مسجد الحسین(ع) میگوید:« وقتی این در سبز رنگ را زیارت میکنید، احساس میکنید که روح حسین(ع) به استقبال شما آمده و به شما خوش آمد میگوید.» سبب علاقه بسیاری از مصریان به باب الاخضر این است که آنان معتقدند وقتی سر حسین(ع) را به مصر آوردند از این در عبور دادند و سر در پارچهای سبز رنگ پیچیده شده بود و از همین رو به این در، باب الاخضر میگویند. هم چنین آنها معتقدند قطرهای خون از سر امام حسین(ع) نزدیک این در به روی زمین ریخته شده است.
آیا واقعا سر امام حسین(ع) در مسجد است؟
اکثر مصریها بر این باورند که این مسجد به دلیل دفن سر امام حسین(ع) در آن به این نام،نامگذاری شده است. روایات تاریخی میگویند که با آغاز جنگهای صلیبی، حاکم مصر خلیفه فاطمی ترسید که به سر امام حسین(ع) که معتقد بودند در شهر عسقلان فلسطین مدفون است، آسیب وارد شود؛ از این رو دستور داد که سر مبارک را به مصر آورده و در مکان فعلی دفن کنند و مسجدی نیز در همان مکان بنا گذارند.
البته صبر کنید! این تنها روایتی نیست که در مورد سر امام حسین (ع) نقل شده است؛ چرا که برخی میگویند سر مبارک در سوریه است و برخی میگویند در مدینه؛ برخی قائلند در کربلاست و از عراق خارج نشده است!

اما تلاش نکنید در این مساله با مصریها مجادله کنید! چرا که آنها ایمان دارند که سر امام حسین(ع) در سرزمینشان است و مایه خیر و برکت زندگیشان شده است. این مساله در دهه ۸۰ میلادی در قرن بیستم مایه جدل و مناقشه بسیار در مصر شد. انیس منصور نویسنده مصری، در مقالهای نظرش را در این موضوع این گونه به رشته تحریر در آورد که سر امام حسین(ع) در هشت شهر کربلا، مدینه، دمشق، قاهره، عسقلان، حلب و رقه چرخید تا در نهایت در دمشق دفن شد. این مقاله موجب سر و صدای بسیاری در مصر شد به گونه ای که وزارت اوقاف مصر پس از آن در بیانیهای گفت که آنها وارد مکان سر در مسجد شدهاند و سر مبارک را در حجرهای کوچک و پیچیده شده در پارچه ای سبز رنگ دیدهاند که عطر مشک و زعفران از آن به مشام میرسیده است.
شیخ سلفی خواستار نابودی ضریح میشود!
در سال ۲۰۱۷ درخواست دعوتگر سلفی، سامح عبدالحمید حموده مناقشات بسیاری در مصر برانگیخت. سامح عبدالحمید گفته بود که باید ضریح ساخته شده خراب شود چرا که هیچ دلیلی وجود ندارد که سر امام حسین(ع) در مسجد باشد و هرچه در این باره گفته شده صرفا شایعه است. البته این حرف خیلی مورد استقبال قرار نگرفت و حموده دشمن ضریحها نامیده شد و این که اندیشده سلفی ساخت ضریح در مسجد را حرام میداند.

میراث پیامبر(ص)
در مسجد الحسین(ع) حجرهای است که در آن برخی از آثار پیامبر(ص) وجود دارد که زائرین به آنها تبرک میجویند. در میان این موارد، قطعه ای از پیراهن منسوب به پیامبر، چهار تار مو از محاسن ایشان، شمشیری به نام عضد که هدیه سعد بن عباده به رسول الله(ص) بوده است و سرمه دان شخصی حضرت نگه داری میشود.
علاوه بر این موارد، قطعه ای از عصای پیامبر که گفته میشود هنگام فتح مکه به دست ایشان بوده و هم چنین مصحفی منسوب به خط امام علی(ع) به خط کوفی در مسجد الحسین(ع) موجود است.