تحلیل مسائل روز

لحظه سرنوشت‌ساز انقلاب اسلامی؛ آیا بر محافظه‌کاری غلبه خواهیم کرد؟

همه چیز در گرو یک تصمیم درست اما به غایت جسورانه و بی‌باکانه است. تاریخ قضاوت خواهد کرد که آیا ایران بر محافظه‌کاری غلبه و بی‌پروا به دل دشمن خواهد زد یا نه. تمام دنیا ما را به نظاره نشسته است. امر دائر بر صفر و صد است. باید انتخاب کنیم و هیچ چاره‌ای جز این نیست.

حامد رضایی

بی‌اغراق در یکی از حساس‌ترین و مهم‌ترین لحظات تاریخ نه تنها انقلاب اسلامی که تاریخ ایران ایستاده‌ایم. جنس واکنش ما به جنایت ترور سردار سلیمانی چیزی خواهد بود که تاریخ به کرات از آن یاد خواهد کرد. ما در لحظه‌ای هستیم که اگر بر ترس خود غلبه کرده و از محافظه‌کاری در واکنش حذر کنیم، می‌توانیم بخش بسیار عمده‌ای از عمق راهبردی خود در جهان اسلام را که درپی حوادث بیداری اسلامی، و مشخصا بحران سوریه، از دست داده‌ایم، بازگردانیم. می‌توانیم اسلام‌گرایی و انقلابی‌گری را بار دیگر احیا کرده و حتی نمونه‌های فیک آن را به کناری بیندازیم. می‌توانیم به جایگاهی که پس از جنگ 33 روزه در جهان اسلام – و حتی در تمام دنیا – داشتیم بازگردیم. همان مقطعی که سیدحسن نصرالله ما محبوب‌ترین شخصیت جهان عرب می‌شود و قلوب قریب به اتفاق مسلمانان جهان در کنار ایران و انقلاب اسلامی بود. می‌توانیم به دوران حکم ارتداد سلمان رشدی که همه جای جهان اسلام اسم خمینی بر سر زبان‌ها بود بازگردیم. تاریخ نشان داده که هرچه انقلابی‌تر و بی‌باک‌تر بوده‌ایم، بیشتر نتیجه گرفته‌ایم و هرچه محافظه‌کارتر منزوی‌تر. اگر جمهوری اسلامی پاسخ نظامی مستقیم سنگین و در سطح بالا به نیروهای آمریکایی وارد نکند، درواقع سند مرگ خود به عنوان یک «نظام انقلابی» را امضا کرده است. در این صورت ما رسما تبدیل می‌شویم که به حکومتی که اسما انقلابی است ولی رسما با سایر دولت‌ها هیچ تفاوتی ندارد. و آمریکا نیز دقیقا دنبال فهم همین مساله است که آستانه تحمل ما تا کجاست. اگر این ترور پاسخ قاطعی نگیرد شک نکنید که آمریکایی‌ها عملیات بعدی را در داخل خاک ایران انجام خواهند داد.

همه چیز در گرو یک تصمیم درست اما به غایت جسورانه و بی‌باکانه است. تاریخ قضاوت خواهد کرد که آیا ایران بر محافظه‌کاری غلبه و بی‌پروا به دل دشمن خواهد زد یا نه. تمام دنیا ما را به نظاره نشسته است. امر دائر بر صفر و صد است. باید انتخاب کنیم و هیچ چاره‌ای جز این نیست.

مهم این است که نترسیم. نترسیم و بزنیم، محکم هم بزنیم. محکم اگر بزنیم دشمن خود را کنار می‌کشد، شل زدن اما این سگ هار را هارتر می‌کند. نزنیم خیلی بدتر از این‌ها خواهیم خورد. آمریکا به دنبال جنگ با ایران نیست. مضاف بر اینکه قدرت ایران اساسا قابل مقایسه با عراق و افغانستان نیست و جنگ با آن آمریکا را در باتلاقی وحشتناک گرفتار خواهد کرد، خود آمریکا هم در استراتژی بلندمدت خود از اساس تصمیم بر ماندن در خاورمیانه ندارد و اتفاقا به دنبال راه فرار است. لذا عقلای آمریکایی هرگز شروع جنگ با ایران را تجویز نمی‌کنند. پس نباید از زدن ترسید.

اما اگر بترسیم و نزنیم و یا محکم نزنیم، نه تنها ابهت نمادین آمریکا بار دیگر تثبیت می‌شود که امیدهای انقلابی نیز خواهند مرد. و ناامیدی انقلابیون راه را بر جنایت‌های پیاپی بعدی باز می‌کند. آمریکا دست به قمار بزرگی زده. او پیش از این نیز توان اطلاعاتی و لجستیکی چنین تروری را داشته، اما نکته این است در این لحظه تاریخی گمان برده ایران در نهایت موضع ضعف است و بهترین وقت است برای زدن. و لذا ما اگر با قوت نزنیم به ضعف خود اقرار کردیم و رسما اعلام کردیم که باز هم بزن!

جهان اسلام خیره به ماست. اگر دوباره اثبات کنیم که همان انقلاب خمینی را نمایندگی می‌کنیم، شک نکنید حتی آن‌هایی که تا چندی پیش فحش‌مان می‌دادند دوباره می‌آیند در تیم ما. همان‌هایی هم که بعدها داعشی و یا چیزی شبیه به آن خواهند شد با ما خواهند بود. مگر نه آن‌که وقتی ما فیتیله انقلابی‌گری را پایین کشیدیم، این گروه‌ها از گوشه و کنار روئیدند؟

بهترین فرصت برای بازگشت به دامان یک میلیاردونیم مسلمان دنیا و حتی تمام مستضعفین عالم است. این فرصت طلایی را از دست ندهیم. بر محافظه‌کاری خود غلبه کنیم و به وعده آن کتاب الهی ایمان بیاوریم که «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ».

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا